παράρ(ρ)υμα

-ατος, το, ΝΑ

νεοελλ.

ναυτ. μακριά πάνινη λωρίδα σε σχήμα επιμήκους ορθογωνίου που χρησιμοποιείται ως παραπέτασμα, σε μικρά ιστιοφόρα ή αλιευτικά σκάφη με χαμηλά έξαλα και έχει σκοπό να προφυλάξει το πλοίο από την εισροή νερού εξαιτίας πλάγιων κυματισμών, αλλ. κατάβλημα, κν. μουσαμάς τής μπάντας

αρχ.

1. καθετί που απλώνεται κατά μήκος ή πάνω από κάτι ως παραπέτασμα για την προστασία του

2. παραπέτασμα από δέρμα ή από κετσέ που απλωνόταν κατά μήκος τών πλευρών τών πλοίων για προστασία τών ανδρών

3. το δέσιμο τών επιδέσμων

4. φρ. «παράρρυμα ποδός» — κάλυμμα τού ποδιού.

[ΕΤΥΜΟΛ. < παρ(α)-* + ῥῦμα (< ἐρύω [Ι] «σύρω, τραβώ»)].